I lindur në maj 1915, Michael Dillon ishte një mjek, filozof, poet dhe kërkues i ndriçimit shpirtëror. Kërkimi i tij për njohjen e vetvetes dhe lirinë e bëri atë t’i nënshtrohej një operacioni të ndryshimit të gjinisë, të linte pas jetën e tij të mëparshme dhe të fillonte nga e para si një murg budist në Indi.
Dillon ishte fëmija i dytë i Robert Arthur Dillon dhe ishte trashëgimtar i baronetisë së Lismullen në County Meath, Irlandë. Pas vdekjes së nënës së tij, ai u rrit me vëllain e tij më të madh nga dy tezet e tyre në Folkestone dhe ndoqi Kolegjin St. Anne, i cili, në atë kohë, ishte një kolegj vetëm për gra në Universitetin e Oksfordit.
Dillon e njohu identitetin e tij transgjinor që në moshë të re. Ajo ndihej më rehat duke veshur rrobat e meshkujve dhe ndihej më e sigurt duke jetuar si burrë. Në kujtimet e tij, kujton shëtitjen me “nipin 18-vjeçar të famullitarit” në Oksford, kur papritur i kaloi në mendje mendimi se i riu tjetër e ngatërroi me një grua. Ai shkroi: “Ishte një moment i tmerrshëm dhe unë isha i shtangur. Nuk e kisha menduar kurrë veten si të tillë, pavarësisht se teknikisht isha vajzë”.
President i klubit të varkave në kolegjin e tij, Dillon u diplomua në vitin 1938 dhe mori një punë në një laborator në Bristol, ku kërkoi trajtim nga George Foss, i cili atëherë po eksperimentonte me përdorimet mjekësore të testosteronit të sapo zbuluar. Foss i përshkroi atij pilula hormonale, por e këshilloi Dillon që të shihte një psikiatër përpara trajtimit, gjë që bëri që dëshira e tij për t’u bërë burrë t’u zbulohej kolegëve të tij dhe ta detyronte të largohej për në Bristol.
Aty gjeti punë në një servis makinash, ku kolegët e tallnin dhe e shanin. Ndryshimet me hormonet që merrte shpejt e lejuan atë të kalonte si burrë dhe përfundimisht pronari i garazhit vendosi që pjesa tjetër e punonjësve t’i referohej Dillonit si “ai” për të mos ngatërruar klientët.
Dillon vuante nga hipoglikemia dhe kishte ndërprerje të shpeshta për shkak të niveleve të ulëta të sheqerit në gjak. Ndërsa shërohej nga një episod i tillë në spitalin e Bristolit, ai takoi një kirurg plastik i cili kreu një mastektomi të dyfishtë tek Dillon, i dha atij një shënim mjekësor që e lejonte të ndryshonte certifikatën e lindjes dhe ta vinte në kontakt me kirurgun plastik pionier Harold Gillies .
Në vitin 1945, Dillon u pranua në Trinity College Dublin me emrin e tij të ri ligjor, Lawrence Michael Dillon, për të filluar studimet e tij mjekësore. Gjatë kohës së tij në Dublin ai iu nënshtrua të paktën trembëdhjetë operacioneve që e ndihmuan të bënte tranzicionin, nën kujdesin e Harold Gillies, i cili konsiderohet gjerësisht si babai i kirurgjisë moderne plastike. Dillon u bë rasti i parë i njohur i një burri trans që iu nënshtrua një faloplastike.
Gjatë studimeve të tij universitare, Dillon shkroi një punim kërkimor mbi kryqëzimin e etikës, mjekësisë, biologjisë si dhe identiteteve transgjinore. Në vitin 1946 ai botoi këtë hulumtim në librin e tij: Një Studim i Etikës dhe Endokrinologjisë. Kjo punë e solli atë në kontakt me Roberta Cowell, një ish-shofer garash dhe pilot luftarak të Luftës së Dytë Botërore, e cila do të bëhej gruaja e parë transgjinore në Mbretërinë e Bashkuar që do t’i nënshtrohej një operacioni të ndryshimit të gjinisë.
Të dy filluan të takoheshin shpesh dhe, për Dillon, ishte një marrëdhënie romantike. Sipas kujtimeve të tij, ai kishte kultivuar qëllimisht një reputacion si mizogjen për të fshehur identitetin e tij transgjinor, sepse duhej të ishte “i kujdesshëm” me gratë. Por ishte ndryshe me Cowell dhe nga letrat e tij ishte e qartë se ai ndjente një lidhje të thellë, edhe pse ajo nuk ia kthente ndjenjat. Ai madje rrezikoi karrierën e tij mjekësore për të kryer një orkiektomi në Cowell, ende i pa licencuar për të ushtruar mjekësi.
Marrëdhënia e tyre përfundoi kur, pak pasi Dillon mbaroi shkollën e mjekësisë në 1951 dhe Cowell bëri tranzicionin, ajo refuzoi propozimin e tij për martesë.
Roberta Cowell ishte gruaja e parë transgjinore e njohur që iu nënshtrua një operacioni të ndryshimit të gjinisë në vitin 1948.
Pas kësaj, Dillon la jetën e tij në MB dhe iu bashkua marinës tregtare si mjek anijesh. Në vitin 1958, ndërsa ishte në det, u zbuluan nga shtypi ndryshimet e emrit dhe gjinisë në regjistrat e fisnikërisë. Për të shmangur vëmendjen e padëshiruar të medias, Dhillon iku në Indi dhe u tërhoq në një manastir për t’u bërë murg budist.
Michael Dillon u bë murg në Indi dhe e kaloi kohën e tij duke studiuar Budizmin dhe duke shkruar.
Ai adoptoi emrin Lobazng Jivaka, që rrjedh nga emri i mjekut të Budës. Dillon vazhdoi të shkruante poezi, dorëshkrime dhe ese. Ai donte të tregonte historinë e tij sipas kushteve të tij, gjë që e bëri atë të shkruante kujtimet e tij, “Jashtë e zakonshme”. Megjithatë, disa javë pas përfundimit të autobiografisë në vitin 1962, Dillon vdiq në moshën 47-vjeçare. Shkaku i vdekjes së tij nuk u zbulua asnjëherë, megjithëse kishte disa zëra se ai ishte helmuar.
Pas vdekjes së Dillonit, vëllai i tij donte të digjte autobiografinë e tij anekdotike, por dorëshkrimi u ruajt nga agjenti letrar i Dillon dhe u botua në vitin 2017 me titullin “Jashtë e zakonshme”.
