Delegatët në Konventën Kushtetuese të vitit 1787 po përpiqeshin të krijonin një kornizë të re qeverisëse për Shtetet e Bashkuara të Amerikës së re. Ata e dinin se kishin nevojë për dikë që të ishte në krye të qeverisë federale.

Dikush duhej të ishte në pozitë për të parë që ligjet e ligjësuara nga Kongresi “të zbatoheshin me besnikëri”, për të bërë traktate, për të qenë komandanti i përgjithshëm i ushtrisë, për të kryesuar kombin. E dini, një president.

Por ata nuk donin të rrezikonin krijimin e një autokrati të ri. Në fund të fundit, ata sapo kishin bërë një luftë për t’u larguar nga një. Shumë nga përgjegjësitë themelore – krijimi i ligjeve, mbledhja e taksave, shpallja e luftës – u vunë nën kompetencën e Kongresit, i cili vetë u nda në dy dhoma si një mënyrë për të menaxhuar autoritetin midis shteteve. Gjyqësori federal, Gjykata e Lartë, u bë gjithashtu i pavarur. Fuqitë do të ishin të balancuara.