Ajsbergu më i madh në botë është sërish në lëvizje pasi është bllokuar në një vorbull për pjesën më të madhe të vitit. A23a është 3,800 km katror (1,500 milje katrore), që është më shumë se dyfishi i madhësisë së Londrës metropolitane dhe është 400 m (1,312ft) i trashë. Ai u çlirua nga Antarktida në vitin 1986, megjithëse shpejt u bllokua në brigje.

Thellësia e ajsbergut do të thoshte se fundi i tij u vendos në dyshemenë e Detit Ueddell, pjesë e Oqeanit Jugor, ku mbeti statik për më shumë se 30 vjet. Ai filloi të lëvizte drejt veriut në vitin 2020, por, që nga pranvera, ka qenë duke u rrotulluar në vend pasi u kap në një kolonë rrotulluese uji pranë Ishujve Jugor Orkney.

Të premten, Anketa Britanike e Antarktidës (BAS) tha se tani po shkonte më në veri. Dr Andreu Meijers, një oqeanograf në BAS, tha: “Është emocionuese të shohësh A23a në lëvizje përsëri pas periudhave të ngecjes. “Ne jemi të interesuar të shohim nëse do të marrë të njëjtën rrugë që kanë marrë ajsbergët e tjerë të mëdhenj që kanë dalë nga Antarktida.”

Mendohet se A23a përfundimisht do të largohet nga Oqeani Jugor dhe do të hyjë në Oqeanin Atlantik ku do të ndeshet me ujëra më të ngrohta dhe ka të ngjarë të shpërthejë në ajsbergë më të vegjël dhe përfundimisht të shkrihet. Dr Meijers dhe BAS po shqyrtojnë ndikimin e ajsbergëve në ekosistemet lokale pasi kalojnë nëpër to.

Një vit më parë studiuesit në bordin e RRS Sir David Attenborough mblodhën të dhëna nga uji rreth A23a. Laura Taylor, një biogjeokimiste që ishte pjesë e ekuipazhit, tha: “Ne e dimë se këta ajsbergë gjigantë mund të ofrojnë lëndë ushqyese për ujërat që kalojnë, duke krijuar ekosisteme të lulëzuara në zona përndryshe më pak produktive.

“Ajo që ne nuk dimë është se çfarë ndryshimi mund të bëjnë ajsbergët e veçantë, shkalla e tyre dhe origjina e tyre në këtë proces.”/BBC/