Udhëheqësi suprem i Iranit, Ayatollah Ali Khamenei, është zotuar se Hezbollahu në Liban dhe Hamasi në Gaza do të dalin me liderë të rinj dhe nuk do të tërhiqen, pas një vale sulmesh izraelite që kanë vrarë figura të larta të grupeve.
Në një predikim në lutjet e së premtes në Teheran para dhjetëra mijërave personave, një fjalim i rrallë publik, Khamenei mbrojti sulmin me raketa balistike ndaj Izraelit nga Irani, duke theksuar se kjo ishte në hakmarrje për vdekjen e sekretarit të përgjithshëm të Hezbollahut, Hassan Nasrallah dhe ideri politik të Hamasit, Ismail Haniyeh.
Ai tha se “aksioni i shkëlqyer i forcave tona të armatosura disa net më parë ishte plotësisht i ligjshëm dhe legjitim”, dhe në përputhje me Kuranin, kushtetutën e Iranit dhe ligjin ndërkombëtar. Ai tha se çdo komb ka të drejtë të mbrojë tokën dhe interesat e tij përballë agresorëve.
Irani goditi më shumë se 180 raketa në Izrael, shumica e të cilave u kapën, megjithëse disa u ulën në ose rreth bazave ushtarake. Izraeli ka thënë se do të përgjigjet.
Khamenei, duke folur kryesisht në arabisht, por edhe në farsi, u bëri thirrje vendeve nga “Afganistani në Jemen dhe nga Irani në Gaza dhe Jemen” që të jenë gati për të ndërmarrë veprime, dhe lavdëroi ata që kishin vdekur duke e bërë këtë. “Rezistenca në rajon nuk do të tërhiqet”, tha ai, duke bërë thirrje që brezi i unitetit të myslimanëve të shtrëngohet.
Ishte hera e parë që lideri suprem 85-vjeçar kishte drejtuar lutjet e së Premtes që kur SHBA vrau udhëheqësin e Gardës Revolucionare Islamike Qassem Suleimani në Bagdad në janar 2020.
Udhëheqja iraniane synonte të tregonte përmes mbështetësve që frekuentuan Xhaminë e Madhe se iranianët e zakonshëm mbështetën vendimin e udhëheqjes për të sulmuar Izraelin lidhur me vrasjet e dy aleatëve të tij dhe gjeneral brigade të Gardës Revolucionare iraniane Abbas Nilforoushan.
Presidenti i zgjedhur i Iranit, Masoud Pezeshkian, i cili bëri fushatë si një reformist që donte lidhje më të mira me perëndimin, i përshkroi lutjet kolektive të ndjekura në rreshtat e parë nga ushtarakë të lartë, klerikë dhe politikanë si një shfaqje uniteti dhe fuqie.
Khamenei tha se politika e fuqive hegjemoniste dhe agresorëve ishte për të mbjellë mosmarrëveshje, por ai pretendoi se kombet myslimane ishin zgjuar për faktin se palestinezët, libanezët, irakianët, egjiptianët, sirianët dhe jemenasit po përballeshin me një armik të përbashkët me një qendër të vetme komandimi.
Duke renditur shumë drejtues të milicisë që ishin vrarë, ai tha: “secili prej tyre konsiderohej si shtylla e revolucionit në nivel kombëtar apo lokal dhe humbja e tyre nuk ishte një gjë e lehtë. Por revolucioni nuk u ndal, nuk u tërhoq, por u përshpejtua”.
Ai tha se arritja e vetme e Izraelit pasi shpenzoi miliarda dollarë në Gaza dhe Liban ishte shkatërrimi i shkollave dhe një pyetje e re e aftësisë së Izraelit për të ekzistuar.
