Shkencëtarët kanë identifikuar dhe emëruar mbi një milion lloje kafshësh, dhe ka miliona të tjera për t’u zbuluar në shtatë kontinentet e Tokës. Por cili kontinent ka më shumë specie shtazore?
Për qindra vjet, shkencëtarët kanë kataloguar dhe gjeolokuar specie në të gjithë globin. Përpara epokës dixhitale, shumica e informacionit tonë rreth shpërndarjes së specieve vinin nga koleksionet muzeale, tha Vítor Piacentini, një ornitolog në Universitetin Federal të Mato Grosso në Brazil. Në këtë përpjekje sot kontribuon edhe publiku.
Në 20 vitet e fundit, ka pasur një “revolucion” në shkencën e qytetarëve, tha Piacentini për Live Science, dhe “shkencëtarët po përdorin të dhënat e tyre për të mbushur boshllëqet”.
Duke përdorur këtë informacion, shkencëtarët mund të hartojnë shpërndarjen e specieve në mbarë botën. Në fund të viteve 1980, shkencëtari Norman Myers shpiku termin ” pika e nxehtë e biodiversitetit ” për t’iu referuar vendeve me një numër jashtëzakonisht të lartë speciesh për sipërfaqen e tyre. Nga tani 36 pikat e nxehta në mbarë botën, shumica janë në kontinente që kalojnë ekuadorin, ku klima është e ngrohtë dhe e lagësht.
Arsyeja për këtë nuk ka të bëjë vetëm me kafshët, por edhe me bimët. “Bimët janë themeli i specieve,” tha për Live Science Barnabas Daru , një ekolog i aplikuar në Universitetin e Stanfordit. “Nëse një vend ka një diversitet më të madh të bimëve, kjo e bën më të lehtë që organizmat e tjerë që varen nga ato bimë të bëhen më të bollshme.”
Edhe pse bimët mund të jetojnë në të gjitha llojet e kushteve, shumica lulëzojnë në vende të ngrohta dhe të lagështa. Ngrohtësia është gjithashtu më e mirë për shumë mikroorganizma, veçanërisht dekompozuesit, të cilët shpërbëjnë materialin e vdekur që bimët mbledhin për lëndë ushqyese.
Mbi të gjitha këto, insektet, të cilat polenizojnë shumë bimë të lulëzuara, janë më të përshtatshme për klimat më të ngrohta, sepse nuk mund ta rregullojnë vetë temperaturën e trupit. Të kesh më shumë insekte në tropikët do të thotë më shumë pllenim për bimët dhe më shumë ushqim për grabitqarët e uritur, tha Daru.
Por Piancentini vuri në dukje se faktorë të tjerë janë gjithashtu në lojë. Për të strehuar shumë specie, një kontinent duhet të ofrojë jo vetëm kushte tropikale, por edhe një shumëllojshmëri habitatesh. Pemët e larta ose malet e larta krijojnë ndryshime vertikale në temperaturë, ekspozim ndaj diellit dhe terren që lejojnë më shumë gjallesa të bashkëjetojnë pa konkurruar për të njëjtat burime ose habitat.
Bazuar në këta faktorë dhe vlerësime duke përdorur të dhënat e shkencës muzeale dhe qytetare, shumica e shkencëtarëve pajtohen se Amerika e Jugut ka numrin më të madh të llojeve të kafshëve. Nga pylli tropikal i Amazonës , i cili ka katër shtresa pemësh për t’i zënë kafshët, te malet e Andeve me dhjetëra mikroklima të ndryshme, Amerika e Jugut ka përzierjen e nxehtësisë dhe gjeografisë. “Gjithçka është e kombinuar atje,” tha Piancentini, “dhe kjo është arsyeja pse ajo ka atë biodiversitet.”
Thënë kështu, biodiversiteti i Amerikës së Jugut mund të mos jetë gjithmonë aq i gjallë sa është tani. Me shpyllëzimin , minierat e merkurit dhe ndryshimet klimatike , kafshët e Amerikës së Jugut po përballen me më shumë kërcënime se kurrë më parë. Megjithatë, ka ende një mundësi për të zbutur dëmin.
“Ne me siguri do të humbasim shumë specie,” tha Piacentini, “por çdo përpjekje që bëjmë për të zvogëluar ndikimin tonë do të na shpëtojë gjithashtu shumë.”
(A.A/BalkanWeb)
