Forbes Italia i ka dedikuar një artikull sipërmarrëses shqiptare Erjola Braha, e cila është themeluese e një prej kantinave më të mëdha të tregtimit të verës në Shqipëri, dhe Riccardo Cotarella, mjeshtrit italian i verërave.

Artikulli i plotë:

Ai, Riccardo Cotarella, i lindur në vitin 1948 në Monterubiaglio, një fshat në provincën e Ternit, është i njohur tashmë si ‘Mjeshtri i hardhisë’, pasi Netflix e pagëzoi atë në filmin dokumentar kushtuar atij që do të shfaqet në vitin 2025.

Presidenti botëror i enologëve dhe presidenti kombëtar i Assoenologi, Riccardo, do të tregojë në dokumentar sesi së bashku me vëllain e tij Renzo, themeluan Falesco në 1979 , atë që tani njihet si Famiglia Cotarella, e udhëhequr nga vajzat e Riccardo dhe Renzo, Dominga, Marta dhe Enrica, një nga kompanitë më të rëndësishme të verës në Itali me 200 hektarë vreshta dhe pothuajse dy milionë shishe të shitura në mbarë botën.

Riccardo ka edhe kompaninë e tij të konsulencës, Chiasso Cotarella, në të cilën mbështeten më shumë se 100 kompani në Itali, Francë, Palestinë, Japoni, Gjeorgji, Spanjë, Izrael dhe Serbi.

Ajo, Erjola Braha, por që në botën e verës e njohin me një emër më të ëmbël: Lola. 40-vjeçare, e veshur shumë mirë, me fytyrën dhe trupin e modeles, ajo shfaq vendosmëri dhe përgatitje jashtëzakonisht profesionale. Lola është shqiptare, por që e vogël jeton në Valdobbiadene.

Ajo rreth 20 vjet që është në këtë sektor, themeluese dhe drejtuese e Alehandro Group, një nga kompanitë më të mëdha shqiptare të tregtimit të verërave, me qendër në Tiranë, me marrëdhënie në të gjithë botën dhe një prani të rëndësishme në Ballkan, ku është ambasadore e shumë ekselencave: nga Château Lafite Rothschild tek Edmond Rothschild, apo Louis Roederer në Ornellaia.

“Ndër të tjera,” thotë Erjola, “Ballkani përfaqëson një treg vazhdimisht në rritje për verën italiane, me një potencial gjithnjë në rritje. Made in Italy vlerësohet shumë në këtë rajon, ku konsumatorët njohin dhe kërkojnë cilësinë, elegancën dhe traditën që vera italiane sjell me vete.”

Një pasion që zhduk distancat

Lola u takua me Riccardon duke marrë pjesë në një nga klasat e tij master.

“Më ka mahnitur pasioni i tij, por mbi të gjitha vëmendja ndaj detajeve”, thotë ajo. “Më pas ai më ftoi të vizitoja kompaninë e tij në Umbria. U dashurova me verërat e tij të jashtëzakonshme, duke përfshirë edhe Montiano”.

Por mbi të gjitha, takimi me Cotarellën frymëzoi Lolën për të krijuar një projekt që ndërthurte respektin për rrënjët vendase me një vizion ndërkombëtar dhe që shkonte përtej përfaqësimit të kantinave të rëndësishme të verës në Ballkan dhe në pjesën më të madhe të botës.

“Vendosa të krijoj kantinë time në Shqipëri, një vend ku burimet dhe tradita e territorit tonë ndërthuren me metoda dhe teknika inovative, duke na hapur ndaj një audiencë globale,” thotë Erjola. “Doja gjithashtu të themeloja një akademi për të trajnuar entuziastë të rinj, duke u ofruar atyre mjetet për të kuptuar dhe treguar vlerën e verës dhe territorit tonë. Nëpërmjet akademisë ne kultivojmë një lidhje të thellë me origjinën tonë, por me një vështrim të hapur dhe ambicioz ndaj botës, me shpresën që vera jonë të bëhet një ambasadore e kulturës dhe talentit shqiptar”.

Filmi dokumentar i Netflix për Riccardo Cotarella

Nëse Lola po punon shumë për t’u rritur dhe për ta bërë Alehandro Group të saj të rritet më tej, Cotarella është në kulmin e karrierës së tij, aq sa Netflix ka vendosur t’i kushtojë atij një film dokumentar që tregon historinë e tij profesionale dhe i cili u prezantua në pamje paraprake. në Javën e Verës në Milano, gjatë ceremonisë për ndarjen e Çmimit për Arritje të Jetës – Ekselenca Italiane, i cili shkoi për Cotarella “për kontributin e jashtëzakonshëm profesional dhe kulturor të dhënë për verën italiane dhe për vlerësimin e shkollës sonë të verës në botë”.

Videoja, e cila parashikon një film të vërtetë, është konceptuar dhe prodhuar nga ekipi italo-amerikan i përbërë nga Kimberly Olsen, producent ekzekutiv, Frankie Nasso, regjisor dhe producent, bashkëproducentët Willy Vecchiattini, Ugo De Fazio dhe Alessandro Rossi. kishte përgjegjësi edhe për intervistat me dëshmitarët që shfaqen në video, si dhe të gjithë stafin e produksionit amerikan të Coupage Productions. Ideja e projektit lindi, në fakt, nga takimi mes Riccardo Cotarella, Willy Vecchiattini dhe Alessandro Rossi, gjatë Vinitaly, dhe më pas pa bashkëpunimin e drejtorit artistik amerikan Frankie Nasso në Nju Jork.

“Vera na flet”

Filmi tregon rrugëtimin njerëzor dhe profesional të ‘Mjeshtrit të hardhisë’ Riccardo Cotarella duke filluar nga familja e tij, me shembullin e gjyshërve dhe babait të tij Domenico, i cili ndërroi jetë shumë herët për shkak të një aksidenti në fshat; lidhja me vëllain e tij Renzo, me të cilin ndau përvojat e para profesionale dhe krijimin e kompanisë Falesco, e cila tashmë është bërë familja Cotarella; krijimi i kompanisë së konsulencës së verërave Chiasso Cotarella, në të cilën mbiemri i Riccardo shoqërohet me atë të dhëndrit të tij Pier Paolo, krahut të tij të djathtë, i vlerësuar së fundmi si Verëbërës.

Dhe sërish roli i profesorit të vreshtarisë dhe enologjisë në Universitetin e Tuscias në Viterbo, ai i presidentit të shoqatës së enologëve italianë dhe ndërkombëtarë, i bashkëpunëtorit akademik të Akademisë Georgofili, por edhe dy gradat e nderit, njëra në shkencat e komunikimit dhe një në agronomi, deri në angazhimin e tij shoqëror.

Ndër dëshmitë që pasurojnë filmin janë ato të personaliteteve të ndryshme që flasin për Riccardo Cotarella-n që njihnin. Midis tyre Sting dhe gruaja e tij Trudie Styler, Bruno Vespa, Daniele Cernilli, Leonardo Lo Cascio, Massimo D’Alema, Giacomo Neri, Piero Antinori, Jean Guyon, Christer Gardel, Orhan Dragas, Munir Al Rai.

Në fund Riccardo Cotarella deklaron dashurinë e tij për verën: “Vera na flet përmes nevojave të saj, duke na treguar nëse rrugëtimi ka nevojë për vëmendje, devijime, ndryshime. Është një shkëmbim, është një unitet qëllimi që ka verëbërësi me verën ashtu siç ka me një person. Vera është një produkt që duhet njohur, duhet të flasësh me të dhe të dëgjosh për të kuptuar se si shprehet. Nuk dua të ekzagjeroj, por është dashuri e pastër”.