“Për habinë e të gjithëve, kryengritësi vulgar ka fituar!”

Kështu shkroi një ministër i Jashtëm britanik në ditarët e tij më 9 nëntor 2016, pasi Donald Trump mundi Hillary Clinton në Shtëpinë e Bardhë.

“Kjo dukej jashtëzakonisht si një abuzim me pushtetin.”

Kështu shkroi kryeministrja e atëhershme në kujtimet e saj pasi u zgjua për të kuptuar se një Uashington i udhëhequr nga Trump kishte thënë se trupat amerikane do të tërhiqeshin nga lufta kundër grupit të Shtetit Islamik në Irak dhe Siri “pa asnjë referencë për Mbretërinë e Bashkuar dhe të tjerët, trupat e të cilëve vepronin përkrah tyre”.

Sir Alan Duncan dhe Theresa May janë autorët e këtyre komenteve, të cilat kryeministri aktual, Sir Keir Starmer, do të bënte mirë t’i vinte në dukje ndërsa mendon se çfarë ndryshimi mund të sjellë presidenca e Trump ose Kamala Harris në të ashtuquajturën marrëdhënie speciale midis MB dhe SHBA.

“Të merresh me Donald Trump dhe administratën e tij ishte si të merreshe me asnjë lider tjetër botëror”, shkruan tani Lady May në një libër që pasqyron karrierën e saj.

“Ai ishte një president amerikan si askush tjetër”.

Sfida do të ketë gjithashtu nëse fiton kandidatja demokrate. Ajo ende nuk është takuar me Sir Keir dhe ka treguar afinitet të kufizuar për Evropën – por ajo do të jetë një presidente shumë më konvencionale se rivali i saj.

Në rast se Sir Keir mendonte se gjërat mund të ishin ndryshe këtë herë nëse Trump fiton javën e ardhshme, ditët e fundit i treguan atij të kundërtën.

Sondazhet zgjedhore – po fiton Harris apo Trump?

Akuza për ndërhyrje në zgjedhje e bërë nga fushata e Trump shkaktoi një grindje transatlantike. “Kjo duhet parë për çfarë është. Ka ndodhur çdo zgjedhje, çdo parti politike e bën këtë”, tha Sir Keir, duke iu referuar njerëzve që vullnetarisht punojnë për njërën ose tjetrën palë në zgjedhjet amerikane.

Por ndryshimi ishte i dukshëm. Në raste të mëparshme nuk ka shkaktuar një përplasje të tillë.

Por kjo dukej se ishte një kujtesë se ekipi Trump mund të jetë i guximshëm, i paparashikueshëm dhe të ketë një kujtesë të gjatë për të metat e perceptuara – dhe nuk duket se vërtet jep ndonjë sinjal për marrëdhëniet e tij me qeverinë britanike.

Çfarë mund të ndodhë me partneritetin më të dashur të Mbretërisë së Bashkuar jashtë shtetit nëse Trump fiton?

Deri në mosmarrëveshjen e javës së kaluar, gjërat, në pamje të parë, kishin shkuar mirë për kryeministrin e ri dhe marrëdhëniet me SHBA-në.

Disa javë më parë, Sir Keir dhe Sekretari i Jashtëm David Lammy ishin në Nju Jork për të takuar ish-presidentin. Ata ishin në Nju Jork për Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara – por pjesa më e madhe e bisedës në udhëtim nuk ishte rreth takimit të tyre me një nga liderët botërorë të pranishëm, por nëse mund të gjenin kohë me një kandidat që shpresonte të bëhej i tillë: Donald Trump.

Dhe ata e realizuan atë takim – i cili ju tregon shumë për punën që kanë bërë diplomatët britanikë në Amerikë dhe Londër, dhe vendosmërinë e Sir Keir dhe zotit Lammy për të ndërtuar ura me njeriun që mund të jetë përsëri president së shpejti.

Kryeministri tha më vonë në Newscast të BBC-së se “ne të dy donim të siguronim që të kishim një marrëdhënie të mirë”. Ai shtoi: “më takon mua si kryeministër të sigurohem që të kem një marrëdhënie të mirë me cilindo qoftë presidenti”.

“Unë besoj shumë në marrëdhëniet personale. Keni aftësinë që, sipas nevojës, t’i merrni telefonin për të zgjidhur çështjet ose për të folur rreth çështjeve. Kështu që ishte një darkë e mirë dhe jam shumë i lumtur që ia dolëm”, tha ai.

Në terma politikë, një presidencë e Trumpit ka të ngjarë të sjellë ndryshime të shpejta – në ndryshimin e klimës, në tregtinë ndërkombëtare (duke goditur taksat e importit, tarifat) dhe në Ukrainë.

Ndryshe nga një administratë e Harris, ata kanë të ngjarë t’i ofrojnë Mbretërisë së Bashkuar një marrëveshje të tregtisë së lirë, por duket se nuk ka gjasa që kushtet e saj të tundojnë Londrën të nënshkruajë.

Vlen gjithashtu të thuhet e qartë – ndërsa Sir Keir dhe Harris nuk janë takuar kurrë, ajo është shumë më e njohur dhe ka shumë më shumë gjasa të jetë konvencionale në qasjen e saj ndaj posteve të larta sesa rivali i saj.

Dhe Sir Keir ka bërë gjithçka për të kaluar shumë kohë me Presidentin Biden në katër muajt e fundit, duke përfshirë dy udhëtime në Shtëpinë e Bardhë dhe një takim të fundit në Berlin.

Një mënyrë e papërsosur për të kuptuar se si zëvendëspresidentja i tij mund të qeverisë – dhe pa mundësi për të ndërtuar një marrëdhënie personale – por jo krejtësisht e padobishme për të marrë diçka të përshtatshme për të.

Gjithnjë e më shumë, fokusi i Amerikës është në ngritjen e Lindjes dhe në veçanti të Kinës. Evropa ka më pak rëndësi për Uashingtonin sesa kishte dhe kjo është e vërtetë pavarësisht nga rezultati.

Dhe kështu Westminster dhe bota pret. Dhe natyrisht do të ketë një radhë liderësh që do të shkojnë në Shtëpinë e Bardhë.