Trupat ruse torturuan Oleksii Sivak për javë të tëra, duke aplikuar goditje elektrike në organet e tij gjenitale në një bodrum në qytetin e tij të lindjes, Kherson, si ndëshkim për rezistencën ndaj sundimit të tyre.
Kur trupat ukrainase çliruan qytetin në vjeshtën e vitit 2022, Sivakut iu paraqit një listë e gjatë specialistësh mjekësorë që mund të ndihmonin në shërimin e tij dhe iu kërkua të shënonte ata që i nevojiteshin.
Pothuajse çdo pjesë e trupit dhe e mendjes ishte e mbuluar, por nuk kishte urologë, mjekë që trajtonin organet urinare dhe riprodhuese të meshkujve.
“Unë i pyeta ata: ‘a duhet të vizitohem te një gjinekolog?’ Isha i tronditur”, tha ai. Ne kemi pasur një luftë që nga viti 2014 [kur forcat proxy ruse pushtuan Krimenë dhe pjesë të Ukrainës lindore] dhe askush nuk kishte menduar as për viktimat meshkuj të dhunës seksuale.”
Ishte takimi i parë i Sivakut me një heshtje të rrezikshme, të lindur nga stigma dhe tabuja, për dëmtimet që i kishin shkaktuar rojtarët e tij rusë. Ishte gjithashtu hapi i tij i parë për t’u bërë një aktivist për një grup që ka qenë i padukshëm, edhe pse numri i tyre rritet me shpejtësi shqetësuese.
Komisioneri i OKB-së për të drejtat e njeriut ka dokumentuar qindra raste të dhunës seksuale të kryera nga trupat ruse që nga pushtimi i plotë i Ukrainës në vitin 2022. Dy të tretat e viktimave janë burra dhe djem që u torturuan në burgjet ruse.
Rusia vendos tortura seksuale sistematike kundër ukrainasve, si civilë ashtu edhe të burgosur lufte, në “pothuajse të gjitha” qendrat e paraburgimit ku ata mbahen, zbuloi OKB-ja .
Kjo përfshin “përdhunimin, tentativën për përdhunim, kërcënimet për përdhunim dhe tredhje, rrahje ose dhënien e goditjeve elektrike në organet gjenitale, lakuriqësinë e përsëritur të detyruar dhe poshtërimin e seksualizuar”.
“Numrat në Ukrainë janë mjaft befasues”, tha Charu Lata Hogg, drejtoresha ekzekutive e Projektit All Survivors, i cili mbështet burrat dhe djemtë që kanë duruar dhunë seksuale.
Organizata mban një bazë të dhënash globale të rasteve që shtrihen tre dekada më parë, dhe shkalla e abuzimit të ri të regjistruar në Ukrainë është e paprecedentë, tha ajo. Dhuna seksuale ndaj burrave “ndodh në të gjithë botën, por lufta është gjithmonë duke marrë raste të dokumentuara”.
Në Ukrainë, OKB-ja ka regjistruar 236 incidente të dhunës seksuale ndaj burrave dhe dy ndaj djemve në më pak se tre vjeç.
Shifrat ka të ngjarë të jenë rezultat i përdorimit sistematik të torturës nga forcat ruse dhe përpjekjeve të autoriteteve ukrainase për të mbështetur të mbijetuarit dhe për të mbledhur prova.
Nëse Ukraina po jep një shembull mbresëlënës duke regjistruar këtë formë të torturës ruse, ajo sapo ka filluar të përballet me ndikimin e saj.
Sivak ka krijuar rrjetin e parë mbështetës të Ukrainës për të mbijetuarit meshkuj, pjesërisht sepse javët e para pasi u lirua ishin tmerrësisht të vetmuara. Grupet mbështetëse, burimet dhe ndihma mjekësore ishin pothuajse të gjitha për gratë.
“Një nga qëllimet e kësaj organizate është të krijojë një rrugë ku nuk ka ekzistuar më parë, në mënyrë që ne të mund të jemi udhërrëfyes përgjatë saj për të tjerët,” tha ai.
Vështirësitë e të mbijetuarve meshkuj njihen pak dhe diskutohen rrallë në Ukrainë, edhe pse vendi kujton sakrificën e dukshme të ushtarëve dhe të mbijetuarve të tjerë. Imazhet e të amputuarve janë bërë të zakonshme, por nuk ka tabela apo artikuj revistash që shfaqin lëndimet e fshehura të dhunës seksuale. Pak të mbijetuar janë të gatshëm të flasin publikisht për sulmet ndaj trupave të tyre që shumë shpesh ndihen si sulme ndaj dinjitetit dhe mashkullorisë së tyre.
Ndjenja e turpit është një nga arsyet që Rusia e shfrytëzon dhunën seksuale si një armë lufte dhe një forcë shtytëse pas vendimit të Sivakut për të folur. Ai dëshiron që rrjeti i të mbijetuarve të jetë një fener për ata që përpiqen të shërohen dhe një zë për ata që ende mbahen.
Të burgosur të tjerë janë në qendër të aktivizmit të Sivakut, sepse ata ishin çelësi për mbijetesën dhe shërimin e tij. Burrat e mbyllur në qelinë Kherson së bashku ishin mjekë, psikologë dhe miq me njëri-tjetrin sepse nuk kishin njeri tjetër.
Jeta e tij si aktivist filloi më 24 shkurt 2022, kur trupat ruse hynë në qytetin e tij të lindjes, Kherson. Deri atëherë ai kishte qenë një marinar, një “fantazmë e detit”, kontrata pune larg që zakonisht zgjatnin shtatë deri në nëntë muaj.
“Aktivizmi im filloi me pushtimin në shkallë të gjerë. Para kësaj qëllimi im në jetë ishte vetëm krijimi i një familjeje. Asnjëherë nuk më interesonte politika”, tha ai.
Ai ishte planifikuar të largohej për të nisur një kontratë të re më 25 shkurt, por në vend të kësaj qëndroi të kujdesej për familjen e tij dhe të niste një fushatë sfide kundër sundimtarëve të rinj rusë të qytetit.
Më pas ai u arrestua dhe iu nënshtrua seancave të “marrjes në pyetje” që kulmuan me goditje elektrike në organet e tij gjenitale. “Ata zakonisht do ta përdornin atë në fazat më të këqija të torturës, sepse çfarë mund të ishte më e keqe se kjo”, tha ai.
Sivak beson se dhuna seksuale është aq e normalizuar në burgjet ruse, saqë shumica e ukrainasve të mbajtur atje janë të mbijetuar, edhe nëse ata mund të mos i njohin disa sulme, duke përfshirë goditjet ose shkelmat në organet gjenitale, si sulme seksuale.
