Rreth vitit 1803, kompozitori gjerman Ludwig van Beethoven krijoi një nga veprat më të fuqishme dhe më domethënëse në historinë e muzikës, Simfoninë Nr. 3 në La maxhor, op. 55, e njohur edhe me titullin ”Simfonia e madhe”, kushtuar Bonapartit, e cila më vonë u quajt ”Simfoni heroike”, e kompozuar për të festuar vdekjen e një njeriu të madh, sipas focus.it.

Partitura monumentale, me forcë të jashtëzakonshme, fillimisht u konceptua si një nderim për udhëheqësin korsikan, konsullin e parë të Francës në atë kohë, të cilin muzikanti e admironte.

Por, ai pasion politik nuk do të zgjaste shumë.

Kur Napoleoni u kurorëzua perandor i francezëve, më 8 dhjetor 1804, Bethoven i pasionuar pas tij nuk e priti mirë.

Ai u tërbua dhe refuzoi përkushtimin e simfonisë.

Biografi dhe kolegu i tij, Ferdinand Ries e përshkruan episodin në këtë mënyrë në librin e tij ”Beethoven”.

“Ecte si i tërbuar duke bërtitur se edhe ai nuk është gjë tjetër veçse një njeri i thjeshtë! Tani edhe ai do të shkelë të gjitha të drejtat e njeriut, do ta vendosë veten më lart se të gjithë, do të bëhet tiran!”, shkruan Ries për Bethovenin.

Pas këtyre momenteve, Beethoveni grisi faqen e titullit të kompozimit të tij, fshiu titullin në faqen e parë dhe tha se do t’ia kushtonte princit bohem Lobkowicz, një admirues i madh i muzikës së tij.