Ndërsa shumica e vëmendjes së botës është e përqendruar në qasjen e administratës së ardhshme Trump ndaj konfliktit të Ukrainës, një tjetër nga prioritetet kryesore të politikës së jashtme të Donald Trump do të jetë sjellja e paqes dhe stabilitetit në Lindjen e Mesme.
Rajoni i ofroi presidentit të zgjedhur disa nga arritjet e tij më të dukshme në politikën e jashtme gjatë qëndrimit të tij të parë në Shtëpinë e Bardhë. Ato përfshijnë drejtimin e fushatës për të shkatërruar të ashtuquajturin kalifat të Shtetit Islamik në Siri dhe negocimin e Marrëveshjeve të Abrahamit, marrëveshjen novatore të paqes që pa disa shtete arabe të normalizojnë marrëdhëniet me Izraelin.
Madje është diskutuar se sulmi shkatërrues që terroristët e Hamasit të mbështetur nga Irani filluan kundër Izraelit më 7 tetor të vitit të kaluar, ishte pjesërisht i motivuar nga shqetësimet se Arabia Saudite po tregonte një interes të madh për t’u bërë nënshkruese e Marrëveshjes.
Një veprim i tillë do të kishte izoluar më tej fanatikët xhihadistë që mbushin radhët e organizatave si Hamas në Gaza dhe Hezbollah në Libanin jugor, elementë kyç në rrjetin e gjerë terrorist që Irani ka krijuar në Lindjen e Mesme me qëllimin e deklaruar për të zhdukur ekzistencën e Izraelit.
Trump nuk ka asnjë iluzion për kërcënimin që paraqet Irani dhe lidhja e tij terroriste për rajonin, i cili ishte një nga justifikimet e tij për tërheqjen nga marrëveshja e gabuar bërthamore që Barack Obama negocioi me Teheranin, e cila nuk parashikonte asnjë masë për frenimin e aktiviteteve malinje të Iranit në rajon.
Ai gjithashtu nuk ka asnjë shqetësim për të luftuar terroristët islamikë. Ishte vendimi i Trump për të lehtësuar rregullat joefektive të angazhimit të vendosura nga Obama ndaj koalicionit të udhëhequr nga SHBA që lufton Shtetin Islamik.
Neutralizimi i aftësisë së Iranit për të nxitur konflikt në vende të tilla si Gaza dhe Libani do të jetë një nga prioritetet kryesore të Trump, veçanërisht pas zbulimit se Irani dërgoi një skuadër për ta vrarë atë gjatë fushatës zgjedhore.
Ndikimi i mundshëm që qasja jo e pakuptimtë e Trump do të ketë në rajon është e dukshme nga raportet se zyrtarët amerikanë tashmë po kërkojnë që Hamasi duhet t’i japë fund pranisë së tij në shtetin e Gjirit të Katarit – i cili gjithashtu është mikpritës i një prej ushtrive më të rëndësishme të Uashingtonit në atë Rajon.
Përfaqësuesit e Hamasit në Katar kanë penguar përpjekjet e administratës Biden për të zbatuar një armëpushim në Gaza, një pengesë që Trump nuk ka gjasa ta tolerojë pasi të marrë detyrën.
Përveç frenimit të aktiviteteve keqdashëse të Iranit, prioriteti tjetër i Trump në Lindjen e Mesme do të jetë ringjallja e Marrëveshjeve të Abrahamit, si duke bindur më shumë shtete arabe për të normalizuar lidhjet me Izraelin dhe duke adresuar çështjen e shtetësisë palestineze.
Mandati i parë i Trump pa përpjekjet e administratës së tij për të zgjidhur çështjen palestineze në formën e një nisme paqeje të ndërmarrë nga dhëndri i tij Jared Kushner. Kjo përcaktoi një plan që u premtonte palestinezëve një “të ardhme më të begatë” në këmbim të marrëveshjes për një marrëveshje paqeje me Izraelin.
Ndërsa refuzimi i liderëve palestinezë për t’u përfshirë në proces nënkuptonte se ishte bërë pak përparim përpara se Trump të largohej nga Shtëpia e Bardhë, largimi i Hamasit si një forcë e rëndësishme në politikën palestineze mund t’i bënte propozimet e Kushnerit bazën e negociatave të ardhshme.
Brian Hook, i cili shërbeu si i dërguari special i Trump për Iranin gjatë mandatit të tij të parë, tha në fillim të kësaj jave se plani i paqes i “marrëveshjes së shekullit” të Trump për konfliktin e Izraelit me palestinezët ka të ngjarë të kthehet në tryezë.
Dhe me aftësinë e Iranit për të minuar përpjekjet për paqe në rajon të kufizuara nga humbjet shkatërruese që kanë pësuar Hamasi dhe Hezbollahu në muajt e fundit, mundësia që Trump të mund të shfaqet si presidenti amerikan që më në fund arrin të sjellë paqe të qëndrueshme në Lindjen e Mesme duhet të merret seriozisht.
