Friedrich Merz, shefi i opozitës konservatore gjermane dhe një pasionat pas pilotimit, duhet të fluturojë lart këto ditë si lideri i ardhshëm i vendit.

Një vit përpara zgjedhjeve të ardhshme të përgjithshme, Unioni i tij Kristian Demokrat (CDU) gëzon një epërsi të rehatshme me rreth 32% mbështetje, gati dyfishi i rezultatit të konkurrentëve të tij më të afërt, ndërsa qeveria e socialdemokratit Olaf Scholz vijon të zhytet thellë në disfavor.

Në sondazhet e këtij muaji, një forcë e ekstremit të djathtë u bë partia më e fortë për herë të parë që nga periudha naziste në një rajon, Turingia, dhe në tjetrin, Saksoni, ku ekstremistët u renditën të dytët, shumë afër partisë së Merz.

Shfaqja e fortë e AfD-së i ka lënë konservatorët kryesorë të lundrojnë në një fushë të minuar pasi të gjitha partitë demokratike janë zotuar për një ndalim të bashkëpunimit me të djathtën ekstreme. Zgjedhjet e treta, në shtetin e Brandenburgut përreth Berlinit, priten më 22 shtator, me rezultate të ngjashme të pritura.

Që aritmetika e koalicionit të arrijë një shumicë, CDU tani duhet të kërkojë aleatët më të çuditshëm për një eksperiment me rrezik të lartë në qeveri.

Kjo vjen si rezultat i rikthimit dramatik të një prej personazheve që ka lulëzuar në politikën pas periudhës së ribashkimit, ish-stalinistes Sahra Wagenknecht.

Wagenknecht ishte e njohur në ato vite për antagonizimin e shpeshtë – duke i tejkaluar vazhdimisht – anëtarët e partisë së saj, pasuesit e komunistëve gjermano-lindorë që ndërtuan Murin e Berlinit. Ajo më në fund u nda me Die Linke të ekstremit të majtë vitin e kaluar dhe formoi grupin e saj me emër në janar.

Aleanca e Sahra Wagenknecht (BSW) ka tronditur peizazhin politik me qëndrime të përshtatura për të kapur votuesit e pakënaqur, veçanërisht në lindje, të cilët janë ende të zemëruar për kufizimet e qeverisë gjatë pandemisë Covid, nuk i pëlqejnë dërgesat e armëve të Gjermanisë në Ukrainë dhe janë thellësisht të shqetësuar për emigracionin.

Wagenknecht, e cila nuk ka mbajtur kurrë poste qeveritare, u mburr para gazetarëve një ditë pas zgjedhjeve shtetërore se partia e saj e re ishte “bërë një faktor fuqie në Gjermani”.

Duke u bazuar në rreth 8% në nivel kombëtar, ajo tani ka çdo nxitje për të kërkuar çmimin më të lartë nga CDU e Merz gjatë bisedimeve të koalicionit shtetëror, duke sugjeruar se do të vendosë një ultimatum për t’i dhënë fund mbështetjes së Berlinit për Kievin dhe do të përpiqet të bllokojë planet për të vendosur raketa amerikane me rreze të mesme veprimi në tokën gjermane.

Pas zgjedhjeve shtetërore, Merz, një perëndimor dhe ish- ekzekutiv i BlackRock, paralajmëroi se BSW ishte “ekstremiste e djathtë për disa çështje dhe ekstremiste e majtë për të tjera”. Ai e kkrahasoi me një “kuti të zezë” me përmbajtje të pasigurt dhe potencialisht shpërthyese.

Ai megjithatë i dha çdo kapitulli rajonal të CDU-së dritën jeshile për të hyrë në negociatat e koalicionit me partinë, pasi nuk ka alternativë të mundshme.

Megjithatë, ky vendim ka shkaktuar tani një rebelim brenda CDU-së pikërisht kur partia shpresonte të mbyllte radhët rreth një mbajtësi të flamurit për ta udhëhequr atë në zgjedhjet kombëtare të shtatorit 2025.

“Wagenknecht bie ndesh me gjithçka që partitë [e qendrës së djathtë] kanë mbështetur që nga themelimi i Republikës Federale të Gjermanisë: besnikëri e qartë ndaj perëndimit, një Evropë e bashkuar dhe anëtarësimi në NATO si projekti më i madh historik për paqen”, tha kristiandemokrati Frank Sarfeld, i cili shtoi se përfaqëson rreth 100 disidentë partiakë.

“Bashkëpunimi me degën e Kremlinit është i paimagjinueshëm”, shtoi ligjvënësi i CDU-së Roderich Kiesewetter, duke akuzuar se aleanca me Wagenknecht ashtu edhe me AfD-në mund të “shkatërrojë” CDU-në.

Merz, natyra impulsive e të cilit shkakton ndezje temperamenti që shqetësojnë edhe aleatët e tij, tani mund të përballet me revoltën në radhët e tij.

Një fushë kyçe ku Merz dhe Wagenknecht mbivendosen, megjithatë, është një linjë e ashpër për migracionin – një çështje që gjithashtu luan me pikat e forta të së djathtës ekstreme. Që nga viti 2015, kur Angela Merkel lejoi më shumë se një milion njerëz që ikin nga lufta dhe trazirat të hyjnë në Gjermani, emigracioni është bërë një nga çështjet politike më përçarëse të vendit.

Merz, një rival i gjatë e Merkelit, u zemërua me disa lëvizje që ajo bëri për të konsoliduar pushtetin në kurriz të tij, ka udhëhequr një qëndrim të palëkundur që kur ajo u largua nga skena në vitin 2021.