Kontejnerët në qendrën e emigrantëve në Gjadër janë të rinj, të pa përdorur prej muajsh. Prej ditësh presin emigrantët e rinj nga Italia, të cilët mbërrijnë ndoshta të dielën.

Ata do të jenë të ftuarit e parë që do të merren nga qendrat e paraburgimit të riatdhesimit, në pritje të dëbimit nga Italia dhe duhet të zbarkojnë në portin e afërt të Shëngjinit, ku një resort bregdetar pret forcat e policisë italiane.

Disa punonjës të Medihospes janë tërhequr prej disa kohësh, ndërsa kooperativa sociale që fitoi tenderin 133 milionë euro të Prefekturës së Romës për menaxhimin e qendrave në Gjadër, të destinuara për paraburgim edhe në Shëngjin, ku bëhet identifikimi, nuk ka asnjë vlerë në këtë fazë.

Kapaciteti fillestar prej 49 vendesh do të rritet në 140. Arsyet e transferimit janë të paqarta. Qendra e Gjadrit ndodhet në një zonë gjysmë të shkretë të veriut qendror, një zonë kryesisht katolike pranë një fshati rural, në fund të brezit të vjetër të zbarkimit të forcave ajrore komuniste të Enver Hoxhës, i strehuar përballë kodrave plot me tunele sekrete që diktatori komunist paranojak kishte ndërtuar.

Duke pasur parasysh interesin e BE-së dhe qeverive të 27-të vendeve për atë që duket të jetë një eksperiment mbi të drejtat e emigrantëve, një lojë e rëndësishme po luhet në Evropë.

Protokolli i nënshkruar mes qeverisë së Giorgia Melonit dhe ekzekutivit socialist shqiptar të Edi Ramës parashikon që refugjatët e shpëtuar në det dhe që vijnë nga të ashtuquajturat vende të sigurta do të mbyllen në qendër.

Pra, riatdhesim i papritur. Por, kanë nënvizuar disa juristë, Italia ka krijuar edhe një qendër paraburgimi në Gjadër për emigrantët në pritje të dëbimit të paparashikuar në protokoll. Për më tepër, askush nuk do të dëbohet nga Shqipëria, por do të duhet të kthehet në Itali.

Gjykata Evropiane e Drejtësisë, e cila në fund të majit do të duhet të japë një përkufizim të vendeve të sigurta të origjinës, po vëzhgon me kujdes këtë çështje, edhe për faktin se në Gjadër ka burgje jo vetëm strehim.

Sipas Fondacionit të emigrantëve, në vitin 2023, nga mbi 28,000 të huaj të prekur nga urdhrat e dëbimit, vetëm 2,987, 10%, janë riatdhesuar nga këto qendra.

Ekziston gjithashtu shqetësim për humbjen e burimeve që mund të përdoren për integrim real dhe të sigurt. Thuhej se riatdhesimet e asistuara ishin alternativa më e mirë, në vend të mbylljes së një personi për 18 muaj, i cili më pas del sërish jashtë. Sepse 50% e të burgosurve në Gjadër rikthehen dhe, nëse janë në Itali apo Shqipëri, ka pak rëndësi.

(BalkanWeb)