A ishte e pashmangshme që Bethovent të bëhej gjeniu muzikor që na ka dhënë historia?, shkruan focus.it.

Sipas gjeneve të tij, ndoshta jo. Një analizë e ADN-së së tij e botuar në ”Current Biology” zbuloi se ai kishte një predispozitë të dobët gjenetike për të mbajtur ritmin, një aftësi thelbësore për një kompozitor.

Studimi hap një reflektim mbi vështirësinë e përdorimit të profilit gjenetik vetëm për të kuptuar nëse një person që ka jetuar në të kaluarën ose një foshnjë e porsalindur kishte, ose është e destinuar të ketë, një talent në një disiplinë.

Të kuptuarit e shkallës në të cilën disa aftësi të jashtëzakonshme njerëzore ndikohen nga gjenetika është një sfidë që do të dukej më e lehtë për t’u përballur sot, me teknikat moderne të analizës molekulare që madje bëjnë të mundur analizimin e ADN-së së njerëzve që janë zhdukur prej shekujsh.

ADN-ja e Bethovenit e nxjerrë nga një prej flokëve të muzikantit u rendit në një studim të vitit 2023, i cili ndër të tjera zbuloi një predispozitë për sëmundje të mëlçisë dhe një infeksion të hepatitit B.

Tani një grup studiuesish nga Qendra Mjekësore e Universitetit Vanderbilt në Nashville, Tennessee (SHBA) i ka përdorur ato të dhëna gjenetike për të hetuar gjenetikën e predispozicionit të tij ndaj muzikës.

Dështoi! Ekipi llogariti “rezultatin poligjenik”, pra një indeks që grumbullon fuqinë parashikuese të shumë varianteve gjenetike mbi një karakteristikë të caktuar që po studiohet, aftësinë për të lëvizur në kohë me muzikën, të cilën një studim i madh gjenetik e kishte lidhur së fundmi me lokacione specifike (pozicione ) në 69 gjene të ndryshme.

Partitura poligjenike e Bethovenit u krahasua me atë të dy popullsive të ndryshme të mijëra individëve modernë, talentet muzikore të të cilëve ishin të njohur.

“Është interesante se BethovenI, një nga muzikantët më të famshëm në histori, kishte një rezultat të parëndësishëm poligjenik për muzikalitetin e përgjithshëm, krahasuar me mostrat e popullsisë nga instituti suedez ‘Karolinska’ dhe baza e të dhënave BioVU e Vanderbilt”, konfirmon Tara Henechowicz, një nga autoret e studimit.

Për Bethovenin, indeksi i konsideruar e vendos atë në përqindjen e nëntë në kampionin e popullsisë suedeze dhe në të njëmbëdhjetin për atë amerikan.

Të jesh në përqindjen e nëntë do të thotë që 9% e popullsisë ka një rezultat poligjenik më të ulët dhe 91% më të lartë.

Kjo nuk do të thotë se dhuntitë muzikore të Bethoven-it nuk ishin në asnjë rast të jashtëzakonshme dhe as që gjenetika nuk luan rol në përcaktimin e aftësive në këtë fushë.

Një studim i kaluar mbi binjakët ka treguar në fakt se sensi muzikor ka një trashëgim mesatar prej 42%.

“Qëllimi ynë ishte ta përdorim këtë si një shembull të natyrës problematike të bërjes së parashikimeve gjenetike për një individ që ka jetuar mbi 200 vjet më parë,” komenton Henechowicz.

“Mospërputhja midis parashikimit të bazuar në ADN dhe gjenialitetit muzikor të Bethovenit na jep një mësim të mirë, sepse tregon se testet e ADN-së nuk mund të përcaktojnë nëse një fëmijë i caktuar do të përfundojë i talentuar muzikor”, shton ai.