Tërhiquni nga gara për të fituar, ose të paktën mos humbni (shumë).

Kjo është taktika e përdorur në Francë kundër Tubimit Kombëtar të Marine Le Pen dhe Jordan Bardella.

Në orën gjashtë të mbrëmjes së djeshme (2 korrik) skadoi afati, në të cilin kandidatët në njësitë zgjedhore individuale mund të hiqnin dorë nga kandidatura në balotazhin e së dielës më 7 në Francë. Gjithsej ishin 218 tërheqje, nga të cilat 131 nga Fronti i Ri Popullor dhe 82 nga koalicioni i Presidentit Emmanuel Macron.

Këto janë tërheqje strategjike të krijuara për të përfituar, në zonat më të rrezikuara, kandidati që ka shanset më të mira për të mposhtur të djathtën radikale. Me pak fjalë, kushdo përderisa nuk është nga RN.

Sipas shumicës së analistëve, në këtë mënyrë rruga e RN drejt shumicës absolute është bërë shumë e përpjetë. Zgjedhjet trekëndore ( me 3 kandidatë), 306 në fund të raundit të parë të dielën e kaluar, u reduktuan në një të tretën.

Më pas janë balotazhet më tradicionale, duelet, prej të cilave janë 190. Gazeta franceze Grand Continent ka krijuar një projeksion bazuar në tërheqjet dhe rezultatet e raundit të parë. Tubimi Kombëtar dhe aleatët e saj nuk duhet të arrijnë shumicën absolute prej 289 deputetësh në Asamblenë Kombëtare, duke u ndalur në 244, pra 45 më pak se sa duhet. Kandidatët e Républicains dhe të djathtë duhet të jenë rreth 40, që do të thotë se edhe së bashku nuk do të kishin numrat (nëse numërimet janë të sakta).

Partitë e lidhura me presidentin Macron pritet të marrin rreth 106 përfaqësues të zgjedhur. Fronti i Ri Popullor, i cili bashkon të gjitha forcat e majta nga socialistët tek komunistët, ka 162 deputetë, nga të cilët 68 nga France Insoumise e Jean-Luc Mélenchon.

Hipotezat për të ardhmen e Francës tani janë reduktuar në katër më të mundshmet.

E para është se në çdo rast dhe pavarësisht gjithçkaje Tubimi Kombëtar fiton shumicën absolute, me emërimin automatik të Jordan Bardellës në postin e kryeministrit.

E dyta, më e mundshme, është shumica relative për RN, që do të nënkuptonte përdorimin e një rezerve votash të jashtme, të paktën për besimin në qeveri dhe për miratimin e ligjit të financave. “Ne na duhen vetëm 270 vende për të qeverisur”, tha Le Pen, duke imagjinuar gjetjen e 20 votave të tjera në Parlament.

Hipoteza e tretë që u përhap gjatë gjithë ditës është ajo e promovuar nga kryeministri në largim, Gabriel Attal, i “një shumicë plurale”, domethënë, një lloj koalicioni qeverisës që përfshin një gamë shumë të gjerë, nga Republikanët tek komunistët. Me përjashtimin e La France Insoumise, e papajtueshme me Macronists dhe Républicains, por për të cilën një lloj neutraliteti është thelbësor.

Së fundi, hipoteza e fundit, e cila gjithashtu duket më pak e mundshme, është se po shkojmë drejt një qeverie të udhëhequr nga një personalitet.Bëhet fjalë për tre ish-kryeministra si Lionel Jospin, Jean-Pierre Raffarin dhe Bernard Cazeneuve.