Yahya Sinwar, komandanti ushtarak i Hamasit dhe arkitekti i mizorisë më të keqe të kryer kundër hebrenjve që nga Holokausti, është vrarë nga Izraeli.
*Robert Clark, ish-ushtarak britanik, në një analizë të botuar në The Telegraph shkruan se tani mund të ketë një rrugë drejt paqes përpara.
Por kjo do të varet pothuajse ekskluzivisht nga bindja diplomatike e SHBA-së dhe nuk është aspak e sigurt se një Izrael ende i pikëlluar, që tregon fuqinë e tij ushtarake dhe inteligjente në të gjithë Lindjen e Mesme, do të jetë gati të ndalojë.
Ndërsa Izraeli ka çdo të drejtë të sigurojë kufijtë e tij dhe të sjellë para drejtësisë të gjithë ata që janë përgjegjës për 7 tetorin, ka pasur presion në rritje ndaj shtetit hebre nga disa prej aleatëve të tij më të afërt politikë – veçanërisht administrata Biden – për të kërkuar një fund të lojës. veçanërisht për Gazën.
Dy pengesat më të mëdha për çdo marrëveshje paqeje për Gazën kanë qenë mbajtja e vazhdueshme e pengjeve izraelite dhe mbijetesa e kreut ushtarak të Hamasit dhe arkitektit të mizorive të 7 tetorit, Sinwar. Prania e tij e vazhdueshme vetëm disa qindra metra larg Izraelit ka qenë një fyerje për të gjithë izraelitët dhe largimi i tij ka qenë një qëllim absolut i pakushtëzuar i qeverisë izraelite.
Izraeli ka shpenzuar dymbëdhjetë muajt e fundit duke eliminuar zëvendësit e Sinwar dhe duke shkatërruar aftësinë komanduese të Hamasit.
Shefi i Hamasit ka mbijetuar deri më tani vetëm duke u rrethuar me pengje dhe fëmijë izraelitë thellë nën tokë.
Eliminimi i Sinwar mund të jetë hapi i parë drejt ndërprerjes së armiqësive. Udhëheqja e Hamasit para mizorive tani është shkatërruar plotësisht. Kritikët e misioneve të ashtuquajtura “vrit ose kap” sugjerojnë se për çdo komandant të vrarë, shumë të tjerë janë gati të rriten, por duket se nuk ka qenë rasti në Gaza. Operacionet e Hamasit kanë vuajtur në mënyrë të përsëritur nga lidershipi i shkëputur dhe i ndërprerë pasi komandantët e tyre janë vrarë një nga një.
Tani kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu do të shqyrtojë lëvizjet e ardhshme të Izraelit në Gaza. SHBA-ja ka një rol kritik për të luajtur në përpjekjet diplomatike për të arritur një zgjidhje të qëndrueshme dhe kuptimplote. Presidenti Biden ka bërë të ditur se shpresa e tij e fundit për kohën e mbetur në detyrë është të përpiqet për paqen në Lindjen e Mesme. Deri më tani, me Sinwarin të gjallë në Gaza, një rezultat i tillë ka qenë i pamundur për Netanyahun. Tani gjithçka ndryshon.
Hamasi në Gaza ka të ngjarë të bjerë nën kontrollin e largët të udhëheqësit të Hamasit me bazë në Katar, Khaled Meshal. Administrata Biden duhet të vërë në punë ndikimin e saj diplomatik, duke i bërë presion Dohës që të ngrijë menjëherë asetet e Meshal dhe më pas ta ekstradojë atë në SHBA ose Izrael. Ai gjithashtu duhet të detyrohet – me marrëveshje nëse është e nevojshme – që t’ia dorëzojë Hamasin pa kushte Izraelit. Të gjithë pengjet e mbetura duhet të lirohen: një veprim i cili do të kishte qenë i pamundur nën Sinwar pasi ai kishte nevojë që pengjet të kishin ndonjë shans për të mbetur gjallë.
Tani ekziston një perspektivë e vërtetë për një fund të luftës në Gaza, pasi izraelitët kanë përfunduar kryesisht qëllimin e tyre të luftës për të krijuar një zonë mjaft të madhe mbrojtëse brenda Gazës rreth kufijve të Izraelit për të parandaluar një inkursion të ngjashëm me tetorin e kaluar. Nuk ka asnjë oreks apo mbështetje kombëtare popullore në Izrael për një pushtim afatgjatë të Gazës, dhe aq më pak gjerësi ushtarake për ta bërë këtë tani që forcat izraelite po ndjekin Hezbollahun në Libanin jugor, për të mos përmendur mundësinë e përshkallëzimit me Iranin.
Strategjia e Izraelit për dymbëdhjetë muajt e fundit më në fund ka dhënë sukses ushtarak dhe ky sukses tani duhet të kapitalizohet. Në këtë pikë, SHBA-ja është shumë e nevojshme. Trashëgimia e Biden mund të përcaktohet nga hapat e ardhshëm diplomatikë të administratës së tij.
*Robert Clark është bashkëpunëtor i mbrojtjes në Institutin Yorktown. Para kësaj ai shërbeu në Ushtrinë Britanike
/Balkanweb/
